Podczas diagnozowania niedokształcenia mowy o typie afazji należy zwrócić uwagę na: rozwój mowy dziecka – przebieg, regresy, incydenty i badania neurologiczne, współwystępowanie (lub nie) zaburzeń mowy z innymi deficytami rozwoju, specyfika zaburzeń mowy, badania specjalistyczne wykonywane dotychczas,wystąpienie czynników patogennych, tempo i dynamika rozwoju psychoruchowego,poziom rozwoju językowego, dotychczasowy przebieg terapii, metody pracy z dzieckiem.

Typologia zaburzeń mowy u dzieci chorych neurologicznie, przyjęta za J. Panasiuk, implikuje odmienne procedury diagnostyczno-terapeutyczne dla danych jednostek.

Diagnozowanie afazji dziecięcej należy dostosować do wieku dziecka i jego możliwości psychofizycznych.

Diagnozując alalię, w zależności od wieku dziecka, oprócz testów badających kompetencje językowe przydatnym narzędziem będzie Monachijska Funkcjonalna Diagnostyka Rozwojowa oraz „Afa-skala”.